وسواس خناس...

شیطان دشمن قسم خورده توست که کنارت نشسته، هر وقت قصد کار خیری کنی شروع می کند: اینکه وظیفه ما نیست، دولت، مسئولین، جامعه، مردم، بزرگترها ... گاهی می گوید: تو باید کارهای بزرگتری انجام بدهی و اینگونه کارها در شأن تو نیست. می گوید فایده ای ندارد، این همه کار کردی چه شد؟ کی فهمید؟ کی تشکر کرد؟ آخرش که چه؟ 

یا از این راه وارد می شود که: ریا نکن، مردم میبینند، درستکاری که به این کارها نیست، آدم باید دلش پاک باشه... 

کافی است یکبار دچار خطایی بشوی، آنوقت بیچاره ات می کند که: تو را چه به درس و ادب و نماز و خدا و دین؟ رها کن و برو بد باش!

یکی از نامهایش وسواس خناس است، وسوسه گر تأخیر انداز. می گوید کمی استراحت کن، بعدا انجام میدهی، بعدا وقت هست، بعدا فکر می کنی، بعدا نماز می خوانی، بعدا توبه می کنی... هر بار که صدایش آمد، از گوشت بیندازش بیرون و بگو: 

  !! please don't vis vis 

امیرالمومنین(ع) فرمودند: " نماز قلعه خدای بسیار مهربان و وسیله دور کردن شیطان است." 

از ظریف ترین روش هایش اینست که آدم خوب را به کارهای خوبی مشغول می کند تا وظیفه اصلی تر و مهم ترش را فراموش کند و فرصت انجام واجب تری را از دست بدهد. یادش برود که چه مهم است و چه مهم تر. 

ائمه معصومین گفته اند: "عاقل کسی است که نه عمل خیر را از روی ریا انجام می دهد و نه آن را به خاطر شرم و حیاء ترک می کند."